Let Her Go.
Fairy ons lief meisje, ons hartendiefje...
heeft ons een paar weken geleden verlaten.
Fairy was amper 1.5 jaar en had heel haar leven nog voor de boeg.
Ze was een heel zachtaardig poesje net als haar papa,
soms te zacht zodat andere poesjes haar plaagde maar na een tijdje ging dat over... gelukkig maar.
Fairy lag altijd in onze arm onder het dekentje te slapen, niet alleen bij mij maar ook bij mijn man
Ze stal vele harten door haar wonder mooie oogjes en haar ongelooflijk mooie schattige blik.
Ze was zo'n veelbelovend poesje,
ik was zo nieuwsgierig naar hoe ze uitgroeide maar daar kreeg ze de kans niet voor.
Waarom nu? Het is zo oneerlijk!
Toch heeft ze in haar korte leventje hier een goed leventje gehad, ze groeide samen op met haar halfzusje Jadis, die 2 hadden veel plezier samen.
Samen in de tuin spelen, achter vliegjes zitten, achter elkaar lopen...
Maar nu ook al heb ik veel katten, is er een leegte, geen Fairy meer in mijn of Dave armen of geen Fairy meer op het roze kussen op de vensterbank.
Geen zacht stemmetje meer dat vraagt naar iets lekkers.
Fairy zal altijd in ons hart blijven,
ze was zo'n speciaal poesje en we missen haar verschrikkelijk.
Ze heeft bij ons in de tuin een plekje gekregen.
Dat plekje is gelegen waar wij bijna dagelijks komen,
waar wij ook veel spelen met de katjes, zo zal ze er altijd bij zijn.
Mama zorg goed voor haar.
Fairy had een erg agressieve vorm van kanker.
Rust zacht
My Sweet Angel
